تو كيستي كه پراكنده در هواي مني؟
تنيده اي به وجودم ولي سواي مني

كجاي زمزمه هايم، كجاي حادثه اي؟
كجا بجويمت اي جان؟ كه ناكجاي مني

گره زدي به نگاهت، كلاف چشم مرا
به اين گره زدنت هم، گره گشاي مني

در اين هجوم سياهي كه ماه پيدا نيست
چه باكم از بيراهه؟ كه روشناي مني

كسي شبيه تو در من، مرا به دريا برد
رسيده ام به يقين؛ اين كه ناخداي مني!

سوال كرده ام عمري: چرا؟ چرا؟ و اينك
تويي كه پاسخ صدها "چرا؟ چرا؟"ي مني

ولي، سوال بدون جواب مانده ي من:
تو اي غريبه! كه هستي كه آشناي مني؟

دکترحمیدفردصفر

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: